Od Jeff'a cd Sakura

Spojrzałem zirytowany na dziewczynę, po czym mój wzrok powędrował na trzymaną przez nią kartkę. Już czułem, że ten dzień nie będzie miły. Przeczesałem palcami grzywkę i wziąłem do rąk dokument.
- A co jeśli nie zamierzam wykonywać tej misji? - Spytałem lekceważąco i rzuciłem okiem na kartkę. Z tego co zrozumiałem, miałem tylko iść na północny-zachód zbadać tamtejsze tereny. Zadanie z pozoru proste, jednak trzeba pamiętać o czających się na każdym kroku mutantach.
- Oczywiście, możesz nie wykonać tego polecenia. Zostaniesz wtedy tylko surowo ukarany - Powiedziała to tak, że po plecach przeszły mnie ciarki. Eh, czyli jednak będę musiał się trochę wysilić. Zostawiłem kotkę i wstałem hamując się od wypowiedzenia rzeki przekleństw wyrażających jak bardzo nie podoba mi się jej pomysł. Ruszyłem przed siebie a - ku mojemu zdziwieniu - dziewczyna ruszyła za mną.
- Potrzebujesz jeszcze czegoś? - mruknąłem. Co dziwne, towarzystwo dziewczyny nie przeszkadzało mi tak bardzo, ale przecież nie mogłem jej o tym powiedzieć.
- Muszę dopilnować, czy przypadkiem nie postanowisz uciąć sobie gdzieś drzemki zamiast zwiedzania terenów. Cisnęło mi się na usta pytanie, czy w takim razie nie może sama wykonać tej misji, skoro i tak idzie w tamte strony, ale postanowiłem nie przeginać struny. Szedłem więc pośród zarośniętych i zdziczałych uliczek jakiegoś opuszczonego miasta, dopóki nie zobaczyłem w oddali myszoczłeki. W mojej głowie zakwitł iście genialny plan. Zaatakuje te dzikie, zmutowane stworzenia, przekieruje je na dziewczynę, a ta zajęta walką nie zauważy, że sobie idę. Jak pomyślałem - tak zrobiłem. Wyjąłem jeden ze sztyletów i ledwo widocznym gestem rzuciłem nim w mutanta. Nie trzeba było długo czekać, żeby grupa przedstawicieli tego gatunku zaczęła biec w naszą stronę. Wycofałem się lekko za dziewczynę, by nie mogła mnie dostrzec i już po chwili biegłem przez zielone lasy w stronę - ja myślałem - powinno być obozowisko. Jak bardzo się pomyliłem. Po godzinie marszu stwierdziłem, że zupełnie nie wiem gdzie jestem, a co gorsza, słońce chowało się już za horyzont. Genialnie. W końcu, zmęczony ciągłym chodzeniem, wdrapałem się na drzewo i zacząłem obserwować otoczenie. Niestety, wokół były tyko drzewa i ani jednego promyku palącego się ogniska. Już miałem schodzić, gdy zauważyłem pod drzewem nikogo innego jak dziewczynę, którą zostawiłem na pastwę losu Myszoczłeków. Wlepiała we mnie swoje złoto-pomarańczowe oczy. Przeczuwałem, że nie skończy się to dla mnie dobrze, jednak zszedłem z drzewa i jak gdyby nigdy nic powiedziałem
- Yo, co tam?
< Sakura? >